Page 14 - Smaki kuchni włoskiej

Basic HTML Version

Obecnie we Włoszech uprawia się przynajmniej 300 odmian pomi-
dorów, z czego większość to odmiany hybrydowe. Zbiory przypadają
na okres letni, ale warzywa te są dostępne i w innych porach roku.
Różnią się znacząco w zależności od odmiany. Można wyróżnić trzy
grupy: pomidory sałatkowe (okrągłe i kuliste, mniej lub bardziej
spłaszczone, gładkie lub żebrowane), podsuszane (o małych roz-
miarach) i pomidory do sosów (o intensywnie czerwonym kolorze,
typowo gruszkowate, wydłużone, bardzo mięsiste i ubogie w nasio-
na). Można też dodać czwartą kategorię, a mianowicie pomidory
do soków i koncentratów, zazwyczaj okrągłe, pełne i o wyrazistym
smaku. Te do spożycia na surowo mają dużo jędrnego miąższu, te
podsuszane zaś, typowe dla południowych Włoch, po zawieszeniu
w odpowiednich pomieszczeniach mogą być przechowywane aż do
następnej wiosny. Wszystkie najbardziej znane i cenione odmiany
przeznaczone do spożycia na surowo zostały objęte ogólną nazwą
„pomidor sałatkowy”. Jest ich bardzo dużo, choć wszystkie łączy
jedno, a mianowicie to, że są zbierane, zanim w pełni dojrzeją.
Wszystkie są mięsiste i smaczne, bywają okrągłe, spłaszczone i lek-
ko żebrowane lub okrągłe i gładkie albo też kuliste i kruche jak te
z Camone – cenione pomidory pochodzące z Sardynii.
Na popularność pomidorów złożyło się wiele
czynników, przede wszystkim zaś ich niezwykła
zdolność łączenia się z najprzeróżniejszymi składnikami
POMIDORY
Sparzyć pomidory we wrzątku. Odsączyć i usunąć skórkę i nasiona. Pozostawić
na 10 minut, by obciekły, a następnie włożyć do słoików. Szczelnie zamknięte
słoiki gotować przez około 40 minut.
POMIDORY KONSERWOWE BEZ SKÓRKI
222